تأثیر سنگ‌دانه‌های سیلیکاته بر تغییر خصوصیات زمین‌شناسی مهندسی سنگ مصنوعی نسبت به سنگ طبیعی

سنگ مصنوعی ترکیبی از سنگ‌دانه‌های طبیعی و یک ماده چسباننده مانند رزین‌های پلیمری و یا سیمان است. از آنجا که این سنگ‌ها به طور مهندسی ساخته می‌شوند بنابراین خصوصیات آن‌ها از نظر رنگ، استقامت و ابعاد هندسی متناسب با بازار مصرف تعیین می‌گردد. مصالح مورد استفاده در تهیه سنگ‌های مصنوعی باطله‌های معادن و دور ریز کارگاه‌های سنگ‌بری است بنابراین ارزش افزوده آن‌ها از نظر اقتصادی قابل توجه می‌باشد. در این مقاله تاثیر جنس سنگ‌دانه‌های سیلیکاته بر خصوصیات مهندسی سنگ‌های مصنوعی بررسی شده است. در این راستا سه نوع سنگ آذرین شامل توف، گرانیت و آندزی‌بازالت انتخاب شدند و سنگدانه‌های مورد نیاز برای تهیه سنگ مصنوعی از آن‌ها تهیه گردید. ماده چسباننده مورد استفاده رزین پلیمری بوده و از آن به میزان 15% وزنی در تهیه سنگ مصنوعی به کار گرفته شد. نمونه‌ها در قالب فولادی ریخته شده و در معرض فشاری معادل 12 مگاپاسکال برای مدت 24 ساعت قرار گرفتند. مغزه‌هایی از نمونه‌ها برای انجام آزمایش‌های مختلف از جمله مقاومت فشاری تک محوری تهیه شدند. نتایج مطالعات از وجود تفاوت‌هایی در خصوصیات مهندسی و فیزیکی سنگ‌های تهیه شده از سنگدانه‌های مختلف نسبت به خصوصیات سنگ اولیه نشان می‌دهند. بدین ترتیب که سنگ‌های مصنوعی تولید شده از سنگدانه‌های گرانیتی دارای 2.59% کاهش ،  تخلخل 6.87% کاهش ، مقاومت فشاری تک محوری 24% افزایش را نسبت به نمونه‌های گرانیت طبیعی نشان دادند. درصورتیکه دو سنگ مصنوعی دیگر تولید شده از سنگ‌دانه‌های توف و آندزی‌بازالت دارای شاخص‌های مقاومتی کمتر و درصد جذب آب و تخلخل بیشتر نسبت به سنگ‌های اولیه بوده‌اند. به طور کلی خصوصیات سه نوع سنگ‌مصنوعی ساخته شده استانداردهای لازم برای استفاده در صنعت ساختمان را دارا می‌باشند.